Odpowiedzi
Cytaty pochodzą z przekładu Jadwigi Dmochowskiej.
1. Na początku powieści Emma Woodhouse była:
Gdy powieść się rozpoczyna, Emma przeżyła blisko 21 lat (a więc jeszcze ich nie ukończyła) bez powodów do zmartwień. Oczywiście była osóbką przystojną, rozumną, bogatą i o pogodnym usposobieniu.
2. Pan Woodhouse, ojciec Emmy, miał na imię:
Dowiadujemy się tego, gdy mowa o najstarszym synu Izabeli (Henryczku), który otrzymał imię po dziadku.
3. Panna Taylor przebywała w Hartfield:
"Panna Taylor przebyła szesnaście lat w rodzinie pana Woodhouse'a bardziej jako szczera przyjaciółka obu panienek niż jako ich wychowawczyni."
4. Jaką książkę Harriet Smith poleciła panu Martinowi?
Były to "Opowieści leśne" ("The Romance of the Forest") Ann Radcliffe oraz "Dzieci z opactwa" Reginy Roche. Pan Martin "nie słyszał nawet o takich książkach, póki mu o nich nie wspomniałam, ale postanowił je sobie sprowadzić jak najprędzej". A "Tajemnice zamku Udolpho" to powieść podziwiana przez bohaterkę "Opactwa Northanger".
5. Państwo Weston pobrali się:
Dzień nie jest sprecyzowany, ale ślub musiał się odbyć w końcu września lub na początku października (Emma z niechęcią myślała o nadchodzących samotnych październikowych wieczorach). Dzień św. Michała (Michaelmas), przypadający na 29 września, a więc blisko równonocy jesiennej, był bardzo istotnym punktem w roku (w Anglii jeden z dni kwartalnych, wyznaczający również koniec żniw), w odniesieniu do którego umiejscawiano w czasie inne wydarzenia. Śmiało możemy zatem przyjąć, że w pamięci mieszkańców Highbury ślub Westonów łączył się właśnie z tym dniem. Rok później o tej samej porze odbył się ślub Harriet i Roberta Martina.
6. Knightley mówił w Hartfield, że małżeństwo panny Taylor było dla niej korzystne, ponieważ:
"Żywię najgłębszy szacunek dla państwa, ale gdy wchodzi w grę niezależność!... W każdym razie lepiej mieć jedną osobę, którą trzeba zadowolić, niż dwie."
7. Podczas swojej pierwszej wizyty w Randalls Frank Churchill pojechał do Londynu, żeby:
Podał taki pretekst, więc musiał wrócić ostrzyżony. Oczywiście prawdziwym powodem tej eskapady było kupno pianoforte dla Jane Fairfax - w polskim przekładzie występującego czasem jako pianino, a czasem fortepian. Pianoforte i fortepian to synonimy, ale chyba nawet Frank Churchill nie mógł być tak lekkomyślny, żeby kupować dla Jane ogromny fortepian, który niewątpliwie zająłby lwią część bawialni pań Bates. Stawiam na pianino.
8.Frank Churchill był:
wychowywanym przez brata swojej zmarłej matki, i jego władczą i zaborczą żonę. Frank przyjął ich nazwisko i został dziedzicem znacznej fortuny, gdyż para była bezdzietna.
9. Według pana Woodhouse’a potrawa najlepsza dla zdrowia to:
Ang. thin gruel. "Płytki talerz wodnistej kaszki, jaką sam jadał, to wszystko, co mógł z czystym sumieniem doradzić każdemu (...)" Jedynie Izabela podzielała entuzjazm ojca wobec kaszki.
10. Jakie zatrudnienie Emma znalazła dla pana Eltona podczas malowania portretu Harriet?
Nie był to sezon na truskawki, szarada została przedstawiona przy innej okazji, a Emma oczywiście chciała, żeby Elton usadowił się w pobliżu Harriet, zamiast stać jej nad głową.
11. Highbury leżało w hrabstwie:
Jane Austen umiejscowiła je w Surrey, 16 mil od Londynu, 9 mil od Richmond i 7 mil od Box Hill.
12. Jane Fairfax nie była:
Jane była przyjaciółką panny Campbell, obecnie pani Dixon.
13. Kiedy Emma dała mu rekuzę, pan Elton pojechał szukać żony:
Austen mieszkała w Bath od 1801 do 1806 i tam umieściła akcję swoich dwóch powieści: "Opactwa Northanger" i "Perswazji". Nigdy tego miasta nie lubiła i może właśnie dlatego tam wysłała pana Eltona, żeby znalazł sobie "uroczą" żonę. Zajęło mu to cztery tygodnie.
14. Knightley był starszy od Emmy:
"- Oczywiście pańskim zdaniem nieporozumienia miedzy nami wynikają jedynie z tej przyczyny, że ja nie mam racji.
- Tak - odrzekł z uśmiechem - a to dlatego, że liczyłem już sobie lat szesnaście, kiedy pani ujrzała światło dzienne."
15. Jane Fairfax kiedyś omal nie utonęła. Kto ją uratował?
Wg. relacji panny Bates: "Odkąd oddał Jane tak wielką przysługę w Weymouth, gdzie brali udział w tej zabawie na wodzie, a gdzie ona na skutek jakiegoś poplątania żagli byłaby wpadła do morza i właściwie już ją prazie zmiotło z pokładu, gdy on z wielka przytomnością umysłu schwycił ją za suknię (...)"
16. Narzeczona pana Eltona miała w posagu:
"Urocza Augusta Hawkins (...) posiadała posag dość pokaźny, by można było mówić o dziesięciu tysiącach funtów (...). Tak brzmiało lepiej: nie sprzedał się za tanio (...)"
17. Jak miała na imię panna Taylor?
"Anno droga, powiedz, czy ci zawsze tego nie mówiłem, a ty nie chciałaś mi wierzyć." Tylko jeden raz w całej powieści ktoś - a jest nim pan Weston, oczywiście po ślubie - zwraca się do niej po imieniu. Zrobił to przy okazji przekazania listu od Franka.
18. Dla pań Bates dzień listu od Jane przypadał:
"(...) napisała, jak my to nazywamy, poza porządkiem, bo zgodnie z przyjętym zwyczajem nie miałybyśmy listu od niej przed wtorkiem albo środą."
19. Pan Knightley przybył na przyjęcie do Cole’ów:
W okolicy Highbury pan Knightley przemieszczał się głównie pieszo, a na nieco większe dystanse konno, ponieważ nie trzymał koni zaprzęgowych. Było to bardzo przez Emmę potępiane, jako niegodne dżentelmena. Do Cole'ów przyjechał jednak własnym powozem, ponieważ zamierzał go użyczyć pannie Bates i Jane.
20. Jak według Emmy panny Cox wyglądały na przyjęciu u Cole’ów?
Takiej odpowiedzi Emma udzieliła na pytanie Harriet. Czy więcej mówi ona o wyglądzie panien Cox, czy o samej Emmie, możemy domniemywać.
21. Pani Elton nie przypadła Emmie do gustu. Podczas ich pierwszego spotkania Emmę najbardziej obraziła:
Pani Elton odważyła się na impertynencję zaproponowania Emmie opieki w towarzystwie w Bath. Jako panna, Emma nie mogłaby bywać na przyjęciach bez opieki, ale nawet gdyby miała ochotę pojechać do Bath, nie zniosłaby, żeby ją kojarzono z osobą pani Elton.
22. Frank Churchill kupił u Forda:
Frank był w towarzystwie dam, więc raczej nie zaryzykowałby zakupu unmentionables, choć nie były one niczym bardziej "niewymownym" niż spodnie. Wybrał rękawiczki.
23. O co pan Woodhouse zapytał Jane Fairfax podczas proszonego obiadu na cześć pani Elton?
"Dowiedziałem się z przykrością, że była pani dziś rano na dworze podczas deszczu. Młode damy powinny się bardziej oszczędzać. Młode damy to delikatne roślinki. Powinny dbać o zdrowie i o cerę. Czy zmieniła pani pończochy, moje dziecko?"
24. Emma otworzyła bal wydawany przez Westonów „Pod Koroną”:
Westonowie urządzili bal głównie po to, żeby Emma mogła zatańczyć z Frankiem w pierwszej parze. Jednak pani Elton wbiła sobie do głowy, że impreza jest na jej cześć, i wyprowadzenie jej z błędu byłoby bardzo niezręczne. To ona zatańczyła w pierwszej parze, a pan Weston był zmuszony jej w tym tańcu towarzyszyć.
25. Co było skarbem Harriet, pamiątką po panu Eltonie?
Myślę, że gdyby Harriet znalazła liść, który dotknął głowy pana Eltona, na pewno by go zachowała. Miała jednak tylko wybrakowany ołówek i resztkę plastra, którym kiedyś opatrywała skaleczony palec Eltona. Nie mam pojęcia, jak wyglądały dziewiętnastowieczne plastry, ale było to najwyraźniej coś, co każda dama miała w pogotowiu.
26. Imiona sióstr Hawkins to:
Pani Elton de domo Hawkins miała na imię Augusta, a jej siostrą była pani Selina Suckling, oczywiście z Maple Grove.
27. W jakich okolicznościach Emma obraziła pannę Bates?
Box Hill to i wówczas, i dziś jedna z atrakcji turystycznych Surrey, słynny punkt widokowy. Nazwa pochodzi od bukszpanowego lasu, który kiedyś porastał zbocza wzgórza. Wycieczki towarzystwa z Highbury jednak nie można zaliczyć do udanych.
28. Cyganie „zaatakowali” Harriet:
Panna Bickerton pojawia się w powieści wyłącznie po to, żeby haniebnie uciec podczas tego incydentu i dać Frankowi Churchillowi możliwość wykazania się rycerskością.
29. Jane Fairfax zmokła, kiedy:
A wieczorem była z tego powodu indagowana o pończochy.
30. Zaręczyny Franka i Jane:
"Dali sobie uroczyście słowo już w październiku, stało się to w Weymouth..." Emma dowiedziała się o nich na początku lipca, dziesięć dni po śmierci pani Churchill.
31.
Na wieść o zaręczynach Churchilla pan Knightley wrócił z Londynu, żeby
pocieszyć Emmę. Spotkał ją spacerującą w ogrodzie krzewiastym. Co jej
powiedział?
Knightley oczywiście mógł wypowiedzieć tylko te ostatnie słowa, inne wypowiedzi są niespójne z jego postacią. Pierwsze dwa cytaty pochodzą z "Dumy i uprzedzenia", trzeci jest fragmentem listu Wentwortha z "Perswazji".
32. Emma oświadczyła, że po ślubie będzie się zwracać do Knightleya:
"Nigdy nie będę mówiła inaczej niż "panie Knightley". Nie obiecuję panu nawet, że zdobędę się na wytworną zwięzłość pani Elton i zacznę mówić "panie K."."
33. Emma miała w posagu:
Oczywiście sprecyzowano. Była to pokaźna sumka, która pozwalała Emmie zakładać, że również w dalszym życiu nie będzie miała większych powodów do niezadowolenia.
34. Co ostatecznie przekonało pana Woodhouse’a do ślubu Emmy i Knightleya?
Chyba nie ma innego pisarza, który potrafiłby w tak oryginalny sposób sprowadzić na bohaterów happy end. Zaiste swoje szczęście zawdzięczali rabunkowi w kurniku - po tym incydencie opieka zięcia wydała się panu Woodhouse'owi nieodzowna.
35. Jane Austen zadedykowała „Emmę”:
Zamieszczenie tej dedykacji zostało dosyć wyraźnie zasugerowane autorce przez książęcego bibliotekarza i Jane Austen nie miała innego wyjścia niż się podporządkować, mimo swojej ogromnej niechęci do osoby władcy. Polskie wydania pomijają tę dedykację.
---
Ilustracja: z epoki, źródło: Internet
Prześlij komentarz
